|
الهه ی الهام
انجمن ادبی
نه هر که از گستره ای دیگر سررسد خردمند تر از تو باشد و یا تواناتر. چه انوشه، چه میرنده. مهم آن است که چه می داند.
هر فردی با یک دفترچه راهنما برای ساختن آینده اش به این جهان پا می گذارد. چه بسیارند آنانی که به یاد نمی آورند آن را کجا نهاده اند! بارها و دگربارها باوری جدید سر بر می آورد و هر بار این آزموندر پی می آید که: « این است آن باور جاودانه ام؟»
هر اندیشه ی قدرتمند و جذابی، چه بیهوده است، اگر به کارش نبندی!
مهم ترین دلیلی که به پاسخ هایت دست نمی یابی، این است که پرسشی نپرسیده ای.
چه بسیارند آنان که زندگی ها پشت سر نهاده اند بی آنکه بدانند چه می دانند و چه می خواهند. ازآنان مباش! عیبی ندارد عادی رفتار کنی، به شرط این که عادی احساس نکنی.
تنها چیزی که تو را از رسیدن به رویاهایت باز می دارد، چشم پوشی از آن هاست.
برای آموختن، ترک پناهگاه نادانی باید.
یک عمر در انتظاری تا بیابی آن را که درکت کند و تو را آنگونه که هستی بپذیرد. و عاقبت در می یابی که او از همان آغاز خودت بوده ای.
« یک نفر» همیشه استثناست. « همه نمی توانند، ولی هر کسی می تواند.»
اگر خواهان دیدار کسی هستی که می تواند هر موقعیت ناممکنی را فراهم کند، و دور از حرف ها و باورهای مردم، به تو شادی بخشد، در آینه بنگر و این واژه ی جادویی را بر زبان آور: « سلام»
عدم شناخت حقیقت، حقیقت آن را کتمان نمی کند.
در انتهای سکونت بر زمین، تنها نکته ی مهم این است: « چقدر عشق ورزیدی؟ و چگونه ورزیدی؟»
عمرت را داده ای تا آنی شوی که اکنون هستی. ارزشش را داشت؟
نشان جهالت تو باور عمیق به بی عدالتی و شوربختی است. آنچه کرم ابریشم، دنیا می نامدش استاد؛ پروانه اش می خواند.
هر آنچه الهام بخش باشد، هم هدایت می کند، هم حمایت.
گاهی تنها راه « پیروزی» تسلیم شدن است. نظرات شما عزیزان: سه شنبه 26 دی 1391برچسب:, :: 14:13 :: نويسنده : حسن سلمانی
موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
